Het blijkt -uit cijfers van afgelopen december 2012- dat het voedselprogramma van de VS-overheid, zich mag ‘verheugen’ in een 70% hogere ‘belangstelling’ dan in 2008; we spreken dan over een record aantal Amerikaanse staatsburgers van een schrikbarende 47.8 miljoen mensen, aldus een reportage in de gezaghebbende ‘Wall Street Journal’, afgelopen donderdag. De grootste oorzaak voor deze stijging ligt in de stagnerende arbeidsmarkt en de stijgende armoedequote. Het komt erop neer, dat maar liefst tussen de 15 en 20% van alle Amerikanen afhankelijk is voor hun dagelijkse brood’ van dit voedselprogramma. Dit is het dubbele aantal, als we deze cijfers vergelijken met het jaar 1975.

Eind 2008, bij de aanvang van de recessie, waren zo’n 28 miljoen VS-burgers afhankelijk van het SNAP-programma. Terwijl het ‘officiële’ werkeloosheidscijfer, dat naar 10% gestegen as in 2009, terug gelopen zou zijn naar 7,7%, per afgelopen februari, blijkt het voedselbonnenprogramma dus stevig te zijn gegroeid. Volgens cijfers van het Congressional Budget Office (CBO) zou deze groei afzwakken en teruglopen naar zo’n 43 miljoen Amerikanen, rond 2017.  Dit cijfer is dan weer gebaseerd op de onwaarschijnlijke daling van het aantal VS-werkelozen naar 5,6% in de komende 4 jaar.

Het is gerechtvaardigd uit te gaan van dit aantal SNAP-gebruikers, als indicatie voor het aantal Amerikanen dat beneden de armoedegrens leeft. Dat aantal groeide in 2011 tot juist onder de 50 miljoen. En dat allemaal in het land van de ‘onbegrensde mogelijkheden’.. Bij het gebruik maken van de zg. ‘Supplementary Poverty Measure’ (SPM), vertaald als ‘Aanvullende armoede maatregel), die bestaat uit de kosten voor voedsel, kleding, onderdak, gezondheidszorg en andere essentiële levensbehoeften, komt het ‘US Census Bureau’ op een schatting uit, die meldt dat maar liefst 1:6 Amerikanen in armoede leeft..

Naast de voedselhulp-creditcard, zijn er ook nog de ‘gewone’ voedselbonnen voor de bewoners van ‘het rijkste land ter wereld’..

Waar praten we dan over?
Het gemiddelde bedrag dat mensen maandelijks krijgen uitgekeerd aan waarde van voedselbonnen, binnen het ‘SNAP’-programma, bedroeg US$ 133,- Om in aanmerking te komen voor de voedselbonnen, dient een Amerikaans gezin of een staatsburger een inkomen te hebben dat niet meer is dan 130% van het inkomen dat de armoedegrens bepaalt. Dat komt dan neer op een inkomen van US$ 25.000,- voor een gezin van 3 personen, aldus het ‘Center on Budget and Policy Priorities’ (CBPP).

Mensen die voedselbonnen krijgen toebedeeld, via een zg. ‘debit card’, kunnen het bedrag dat op deze kaart wordt gestort, gebruiken voor de aankoop van cornflakes, vlees, fruit, groente, brood, melk en andere voedingsmiddelen. Wanneer voedsel in de speciale winkels op dreigt te raken, blijkt dat mensen die voedsel willen ophalen, bij de speciale winkels meer dan 12 uur in de rij staan voor de mogelijkheid hun ‘debit’ te besteden.

En het feit dat 15-20% van de bevolking van de VS afhankelijk is van het SNAP-programma, krijgt weinige of geen attentie in de nieuwsmedia. Noch van de politici van een van beide grote politieke partijen. Eerder deze week, tekende president Obama een wet, die ervoor zorgt dat maar liefst US$ 85 miljard gekort zal worden op programma’s die de armen in de VS helpen in hun levensonderhoud te voorzien. Hieronder valt ook ‘Head Start’, speciaal onderwijs voor ouders en kindern, huisvesting en veel andere armoede-bestrijdingsprogramma’s.

Hoewel het ‘SNAP’-voedselbonnen-programma redelijk wordt ontzien in de bezuinigingsprogramma’s van de regering Obama, blijk dat veel voedselprogramma’s voor de armen, te maken krijgen met ernstige bezuinigingsmaatregelen. In het bijzonder geldt dit voor ‘The Special Supplemental Nutrition Program for Women, Infants, and Children’ (WIC), dat waarschijnlijk genoodzaakt zal zijn om zo’n 600,000 moeders, kinderen en peuters van hun begunstigden te laten vallen. De helft van de kinderen die op dit moment in de VS geboren worden, komen feitelijk in aanmerking voor de uitkeringen van de WIC-organisatie. Moeders die een uitkering via deze instantie krijgen, gebruiken deze ook voor voedsel, medicijnen en andere, vitale levensbehoeften, naast het gebruik voor onderwijs in voeding en andere ondersteuningsprogramma’s.

Miljoenen mensen die al werkloos zijn sinds jaren, en die gedwongen zijn zich op te geven voor het voedselbonnenprogramma, zullen ook een behoorlijke veer moeten laten, dáár waar ze het al zo minimaal hebben; waarschijnlijk zal hun werkeloosheidsuitkering met zo’n 11% gaan dalen. Deze bezuinigingen, die waarschijnlijk een nieuw minimum zullen neerzetten van overheidsuitkeringen, komen op een moment, waar de noodzaak voor sociale ondersteunings- en voedselprogramma’s enorm toeneemt. Dit door de steeds maar dalende lonen, de groeiende werkloosheid en de toenemende armoede. De overheid in de VS besteedde weliswaar een recordbedrag van US$ 74,6 miljard aan het ‘SNAP’-voedselbonnenprogramma, hetgeen meer dan het dubbele was van de US$ 30,4 miljard, die het besteedde in 2007, het blijft een relatieve achteruitgang.

Sommige staten in de VS blijken nog wel in staat om speciale staatsprogramma’s uit te rollen, maar dit is een druppel op de gloeiende plaat. Al in 2001/2002 bleken sommige staten de strenge voedselbonnen-regels al te hebben verzacht, waardoor het niet voor álle ‘SNAP’-gebruikers teruggang is, vooral met mensen met de laagste inkomens, die overigens ver onder de armoedegrens liggen. En dat die situaties veel meer voorkomen dan je zou denken (mensen gaan er vaak van uit dat voedselprogramma’s voor mensen zijn die geen baan hebben!), blijkt wel uit het feit dat van maar liefst 75% van de gezinnen die voedselbonnen krijgen, minimaal 1 persoon een baan hééft..!

Het blijkt dat -zelfs al kijk je met respect naar de sociale programma’s van de overheid- er één standaard is in de VS voor de werkende klasse, en één voor de rijken. In dit geval gaat het dan om hén die worstelen om voldoende voeding voor hun gezinnen bijeen te schrapen, terwijl de kosten voor huur, voeding en andere levensbehoeften stijgen, en de kleine groep elite, die in staat zijn in één maaltijd in een restaurant zóveel uit te geven,  als waar een gezin dat van voedselbonnen leeft, in 1 maand dient te verdelen.

Ongeveer 10 miljoen kinderen, die onder het ‘SNAP’-programma vallen, leven feitelijk in extreme armoede. Dat betekent dat het inkomen van het gezin waar van leven, ongeveer de helft is van het inkomen dat wordt aangeduid de ‘officiële armoedegrens’; een grens die feitelijk al onrealistisch is..! Nog eens 9 miljoen mensen die in het ‘SNAP’-programma vallen, zijn ouderen en ernstig gehandicapten. Het komt erop neer dat de bezuinigingen in het voedselbonnenprogramma, letterlijk het voedsel van de tafel zullen halen, van de vele miljoenen Amerikaanse families, die toch al in het verdomhoekje zitten, in een tijd van toenemende armoede en fragrant-toenemende sociale ongelijkheid.

Het enig dat de regering Obama heeft gedaan in dit kader, om de pijn te verzachten, is het ‘SNAP’-programma te verlengen voor Amerikaanse burgers die er al gebruik van maken. Zij mogen iets langer gebruik maken van dit voedselprogramma. Aanstaande 31 Oktober zal deze regeling echter aflopen en zal het erop neerkomen dat deze mensen nog eens zo’n US$ 8,- per persoon zullen moeten gaan inleveren. Dat betekent dan, dat per 1 November er een niveau wordt gehaald van armoedebestrijding, van het zogenaamde ‘Thrifty Food Plan’, wat erop neer komt, dat personen en gezinnen worden teruggeworpen op een voedselniveau dat op een ‘absoluut minimum voor overleving’ ligt. Dit is een standaard die is uitgerekend door de USDA, het ministerie van landbouw.

Source: http://www.wanttoknow.nl